Jest to jedna z najpopularniejszych powieści tej autorki. Łączy się tutaj kilka wątków: sensacyjny, kryminalny oraz wątek miłosny. Fabuła tej książki to przemyślnie zawiązana intryga, akcja ciągle trzyma w napięciu(...)

Pod jednym dachem, pod jednym niebem wprowadza nas w głąb emocjonujących problemów jednej rodziny. Pretekstem do opowiedzenia jej pogmatwanej historii staje się rodzinny zjazd z okazji czterdziestolecia małżeństwa Wiktora i Karoliny. Pod warstwą wesołej zabawy kłębią się emocje i odnawiają zabliźnione rany. Okazuje się, że każdy z gości skrywa jakieś sekrety, złe wspomnienia i lęki rzucające cień na jego aktualne życie. Czy tak szczęśliwi bohaterowie wieczoru mają sobie coś ważnego do powiedzenia i wybaczenia.

Bohaterem powieści jest młody leśniczy z pomorskiej wsi. Na wyraziście zarysowanym tle obyczajowym i społecznym lat sześćdziesiątych rozgrywa się romans leśniczego i dziewczyny z miasta.

Zniknięcie lwa w zoo, omdlenie kolonijnej wychowawczyni, niewidzialny kierowca samochodu, ocalenie lisa od śmierci, wiszący w powietrzu kamień, złapanie złodzieja na gorącym uczynku, groźny wypadek samochodowy – to tylko niektóre wydarzenia, w których uczestniczy dziesięcioletni Jurek podczas wakacyjnego pobytu u dziadków nad morzem. Wszystko zaczyna się od tego, że w jego ręce wpada pistolet skałkowy o niezwykłych właściwościach – każdy strzał powoduje czasowe zniknięcie namierzonych ludzi i zwierząt. Chłopiec również co chwila staje się niewidzialny... Dlaczego? Zamieszany jest w to albatros o tajemniczych umiejętnościach, zwany Wielkim Ptakiem, a przyczyną zamętu są pewne złe skłonności bohatera tej historii. Jak ta powieść się zakończy? Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, trzeba przedtem wspólnie z Jurkiem przeżyć niesamowite przygody.

Zbiór nowel największych polskich pisarzy okresu Pozytywizmu: Sienkiewicza, Prusa, Orzeszkowej i Konopnickiej.

Podczas wyprawy na Ruś (Bolesław) „rozpędził – jak pisze Gall Anonim – Rusinów przed sobą jak wicher kurzawę. Bez oporu wkroczył do wielkiego i bogatego miasta i dobywszy z pochwy miecza uderzył nim w Złotą Bramę, gdy zaś ludzie jego się dziwili, czemu to czyni, wyjaśnił in to ze śmiechem i wcale dowcipnie: Tak jak w tej godzinie Złota Brama miasta ugodzona została tym mieczem, tak następnej nocy ulegnie siostra najtchórzliwszego z królów, której mi dać nie chciał. Jednakże nie połączy się z Bolesławem w łożu małżeńskim, lecz tylko raz jeden, jako nałożnica, aby pomszczona została w ten sposób zniewaga naszego rodu”. Gall na koniec z satysfakcją dodaje, że Chrobry dokładnie wypełnił swą zapowiedź. Więcej nawet. Bolesław zabrał Przedsławę wraz z siostrami do Polski i, jak pisze nieprzychylny mu niemiecki kronikarz, „ten stary wszetecznik uprowadził ją bezwstydnie zapominając o swej ślubnej małżonce”. Ruski latopis pisał jasno, że „Bolesław położy sebi na łoży Predsławu dszczer Wołodymerowa”.

Wydanie "Wiatru od morza" kosztowało Żeromskiego nagrodę Nobla, i mówiąc szczerze nie ma się co dziwić. Co prawda książka okazała się bestsellerem a pisarz otrzymał za nią nagrodę państwową ale kula u nogi twórczości Żeromskiego, widoczna momentami nawet w jego najlepszych utworach - ciężki styl, który zatrąca o grafomanię, z jego afektacją, patosem, wyrafinowanym słownictwem i nagromadzeniem epitetów, z pewnością mu nie pomogła w oczach Akademii Szwedzkiej, nie mówiąc już o krytyce, z jaką książka spotkała się w ówczesnej prasie niemieckiej, a głosy której dotarły do Sztokholmu. Z formalnego punktu widzenia "Wiatr od morza" jest powieścią ale w trakcie lektury ma się wrażenie, że to raczej zbiór opowiadań, które można w większości kwalifikować jako historyczne. Wiąże je chronologiczna kolejność, zresztą bardzo nierówna bo można mówić o nadreprezentacji rozdziałów, których akcja rozgrywa się w średniowieczu i pierwszych 20 latach XX wieku, związek z Pomorzem (czasami trudno uchwytny) i postać Smętka, którą potem rozsławił za sprawą innej propagandowej książki, zbioru reportaży z Prus Wschodnich - "Na tropach Smętka" Melchior Wańkowicz. Ten zły duch wśród ludzi "zasiewał (...) niezgodę, kłótnię, swar, bitwę na śmierć, ucząc ich swoimi sposoby łamać prawa łączące ich od prawieku w społeczność". Pojawił się wraz z najazdem Normanów przybierając na przestrzeni wieków coraz to inną postać poczynając od "czarnego łowca, który jako skald z orszakami Normanów przybiegł był na tę ziemię", poprzez pruskiego kunigasa-zdrajcy, Graffiacane - powiernika wielkiego komtura Henryka von Plotzke i kończąc na wytwornym pasażerze statku, który opuścił Pomorze po tym jak nastał na niej "martwy spokój, którego nie znosi" i gdy nie ma na nim "już niemieckiej duszy i pasji". Najciekawszy spośród blisko dwudziestu rozdziałów, moim zdaniem jest ten poświęcony ostatniemu "procesowi" o czary jeśli nie w Europie, to na pewno w Polsce, który rozegrał się w Chałupach na Helu w 1836 roku, a który zakończył się tragicznie, śmiercią Katarzyny Ceynowy zamordowanej przez sąsiadów. Niezły jest także "Fryderyk II na Pomorzu" wyróżniający się na tle innych rozdziałów żywszą narracją i legendą kaszubską zapisaną w gwarze (są zresztą jeszcze dwie takie). Dzisiaj gdy na Żeromskim spoczywa odium autora lektur szkolnych, fala entuzjazmu związana z dostępem Polski do morza dawno już opadła, co widać choćby po tym jak Bałtyk jako miejsce wakacyjne przegrywa z basenem śródziemnomorskim "Wiatr od morza" pozostał tylko świadectwem swoich czasów, wyrazem antyniemieckiej propagandy w artystycznym wydaniu, skażonym na domiar złego grzechem nudy, niestety.